Bu soruyu yaklaşık 1 senedir bende kendime soruyorum ve bu yazının sonunda cevabı bulacağıma inanıyorum. Zor bir karar aslında. Nereden gittiğinize veya kimde kaldığınıza bağlı biraz da. Oturup düşünmekle bulamazsınız cevabı tecrübeyle sabit çünkü. Ben gerçekten çok düşündüm. Sadece kendime değil etrafıma da yüzlerce soru sordum. Çok farklı fikirlerle de karşılaştım, günlerce kendini tekrar eden fikirlerle de. En iyisinin ne olduğunu yaşamadan bilemezsiniz. Pişman olmadan anlayamazsınız hangisinin yanlış olduğunu. Aslında hep duyduğumuz bir klasik olarak "Aklın yolu birdir." cümlesini ispatlarız çoğu zaman yanlış yaparak. Sonra karşına çıkıp ben sana demiştim derler. Ne kadar haklı olsalar da başta anlamayız. Çünkü aklın yolu bir olsa da kalbin yolu akıldan geçmez. İçimizden bir ses bize yapmamızı söylemiştir sadece. Yapacak bir açıklama bulamazsınız. Ama bu durumu farklı olaylarda çok kez yaşadığımız için bizden artık mantıklı davranmamızı beklerler. Hatamızdan ders çıkarmamızı söylerler. Doğru olanı budur da. Kimi ilahi güce sığınarak susar ve sadece bekler. Kimi kendine inanarak bildiği yoldan gider. Ben ikisini de denedim ve inanın iki yolda da sonucunuz hemen hemen aynı. Birinde sonsuz güvendiğiniz, arkanızı yaslayabileceğiniz bir güç oluyor yanınızda. Diğerinde yalnızsınız. Sadece kendinize güvenip ucu bucağı belli olmayan bir karanlığa yaslıyorsunuz sırtınızı. Hangisinin doğru olduğu tartışılır ama ikisinde de tek bir gerçek var ki o da kalbinize göre hareket ettiğinizdir. Şimdi tekrar soruyorum. Gitmeli miyiz kalmalı mı? Sonucu ne olursa olsun %50 şansımızın olduğu bu soruyu artık düşünmemeliyiz. Geride kimi bırakıyorsak bırakalım tercihimiz hep kendimizden yana olmalıdır. Bu Dünya'ya yanımızda birileriyle gelmedik. Sadece bize aracı olan ebeveynlerimize teşekkür edip yolumuza bakmalıyız. Çünkü yine yalnız döneceğiz. Aile kavramını yadsıdığımdan veya kendince kurallarını yok saydığımdan değil bu söylediklerim. Sadece hangi yaşta olursak olalım belli kuralları kabul ederek yaşadık. Çok azımız kendi şartlarını belirleyebildi. Kimi evlenip gitmeyi çözüm olarak buldu. Kimi kaçarak çoğu şeyi geride bıraktığını sandı. Unuttuğumuz tek birşey var o da gitsek de kalsak da ne aklınızın ne de kalbinizin değiştiğidir. İkisinin sunduğu yollardan sadece birini seçmektense o yolları birleştirin. Ortak yol her zaman bulunur. Sadece onu siz belirleyin yeter. Ben hep savaşmayı seçtim. Bunu değiştiremem çünkü bu yolu ben belirledim. Kazandıklarım da oldu ölümün kıyısından döndüklerimde. Kendimden vazgeçmenin çözüm olacağını sandım ama bu en büyük yanlışımdı. Şimdi tek doğrunun sadece kendim olduğunu biliyorum ve sonu ne olursa olsun Ben'i de alıp burdan gidiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder